Dutch Angels in Sri Lanka

Door onze 'familie' in Sri Lanka worden Anouk, Lotte en ik 'the Dutch Angels' genoemd. Zowel Nimal en Thilina hebben ons ook zo in hun telefoon staan, haha! 'Which Dutch Angel am I talking to on the phone?' 'Are all the Angels there?'.. Kirsten en Susanne, die beide 16 zijn, worden 'the Dutch GIRLS' genoemd. Toch wel een verschil ;) Kirsten en Susanne zijn hier in het kader van hun maatschappelijke stage en doen een klein project in het Avanthi Devi Girls Home.
The Dutch Angels hebben weer heel wat avonturen beleefd de afgelopen twee weken....

Zaterdag 11-10 – Anouk is klaar bij de Hindi-priester na een aantal behandelingen en moet nu de goden offeren om ze te bedanken... Echter, de priester voelt aan dat er iets niet goed is.... Hij voelt dat iemand van ons ongesteld is.. ? Dan mag er dus niet geofferd worden.. Tja, helaas is dit het geval bij Anouk en gaat het hele feest niet door... ! Volgende week moet ze terugkomen met een nieuwe watermeloen, een kokosnoot en 21 groene blaadjes...... Bizar, haha!
Bij Nimal thuis is het een drukke bedoeling. Morgen komt de zoon van de president naar Anuradhapura en daarvoor moet de stad mooi gemaakt worden. De mannen bij Nimal thuis moeten posters in elkaar timmeren en vlaggetjes ophangen. In verband met de tijd vraagt Nimal ons ook een steentje bij te dragen.. Als we zien hoe de mannen de hamers hanteren, nemen wij die maar snel over en timmeren er een aantal in elkaar... Girl Power!

Maandag 13-10 -Om 8.30 gaan we op weg naar de minister van Education om met hem... te ontbijten! Juist ja... We eten rijst met curry en sambol (kokos en sambal, hmm!). Met de mnister praten we over poliltiek in Sri Lanka en Nederland en het onderwijssysteem in Nederland en Sri Lanka. Hij is maar wat trots op het gratis onderwijs in Sri Lanka. Wij stellen maar geen kritische vragen om hem te vriend te houden, zo werkt het hier blijkbaar...
In het Girls Home zijn de waterballonnen ook een groot succes!! De meiden gillen het uit van de pret, vooral als wij helemaal nat worden en zij natuurlijk niet (dankjewel Irma!!). ;s Avonds Facetimen met mijn jarige broertje en toch wel een beetje gek, alweer zo ver weg!
Dinsdag 14-10 – Om 8u worden we opgehaald in twee superdecadente auto's om met de minister mee te gaan op schoolbezoeken. Weer een bijzondere ervaring! Anouk wordt genegeerd door onze driver haha, maar als ik vraag hoe lang het rijden is; is zijn antwoord '15 to 20 years, madame!' … Euhm,, dat lijkt me een beetje veel, wat denk jij Anouk? Bovendien hebben we maar 1 fles water bij ons... Ojee.... Het Engels van de Sri Lankanen blijkt weer eens erg goed.. Ons Engels gaat er in ieder geval niet op vooruit :)
Bij de eerste school worden eerst symbolisch de eerste stenen gelegd voor een nieuwe primary school. Een aantal belangrijke mensen zoals de minister leggen allemaal een steen, en daarna ben ik aan de beurt!?! alles wordt nauwkeurig gefotografeerd en gefilmd, dus wie weet komen we weer in de krant... ! Bij iedere school worden ellenlange toespraken gehouden, waarbij wij alleen enkele woorden kunnen verstaan, maar wel net genoeg om te horen dat het ook gedeeltelijk over ons en ons werk gaat (geen idee of dit goed of slecht is, maar wij lachen maar gewoon vriendelijk terug..)
Bij een aantal scholen delen we ook schoenen uit aan arme kinderen. Schrijnend om te zien dat een aantal kinderen letterlijk op hun blote voetjes naar voren komen omdat ze gewoon echt geen schoenen meer hebben.. De meisjes krijgen mooie witte en de jongens krijgen zwarte schoenen, matchend bij hun schooluniform uiteraard!

Woensdag 15-10 – Om 5uur in de ochtend staat onze safari-auto klaar om naar Wilpattu National Park te gaan! Het is een erg gave dag met veel mooie foto's en heel veel dieren! Helaas geen olifanten dit keer maar wel een luipaard, hoe gaaf is dat! We hebben hem zelfs 'in actie' gezien: hij liep langs onze auto om vervolgens in de boom te gaan liggen, gaaf!! In de avond zijn we wel gesloopt van al dat gerij en gehobbel door het park en vallen we al heel vroeg in slaap....

Zaterdag 18-10- Er moet geshopt worden voor de bruiloft; Saree's, de traditionele kleding! Een hele happening, want iedereen gaat mee om te keuren: Aisha, Lucky, Nimal, Sunji en natuurlijk wij vijf Dutch Girls: Kirsten, Susanne, Anouk, Lotte en ik. Iedere winkel waar we binnenkomen worden we uiteraard direct geholpen, want waar blanken zijn is geld ;) Alles wat wij mooi vinden is eigenlijk te saai voor een bruiloft volgens de locals. Zij willen alleen maar glitter, glitter en glitter. Een gemiddeld woonwagenkamp in Nederland is er niets bij, zo kitsch en zoveel glitters! Nee, wij gaan voor de wat simpelere stoffen. Ook al noemen ze dat hier een 'office-saree', haha. Na een stuk of 5 winkels zijn we gelukkig allemaal geslaagd!
Maandag 20-10 – De deadline van onze onderzoeksopzet! We moeten nog aan de slag met de kopjes 'data-analyse', 'planning' en daarna nog de bronvermelding. Duurt natuurlijk toch altijd langer dan verwacht, maar aan het eind van de middag is het ingeleverd! En nu maar wachten op feedback of we door mogen gaan..
In de avond gaan we met alle 5 meiden naar Rosie om onszelf in de Saree's te laten hijsen. Rosie maakt alles perfect voor elkaar en trekt de Saree's heel strak aan.. Na een paar uur zien we er allemaal als echt Sri Lankaanse vrouwen uit, inclusief lippenstift die volgens Rosie echt niet mocht ontbreken (ik haat lippenstift, haha). Bij thuiskomst zien we Nimal in een zwarte broek en lichtblauwe satijnen blouse,wauw! Sameera maakt thuis nog een aantal foto's van ons, waarna we echt klaar zijn voor vertrek. Na de fotoshoot proppen we onszelf met zijn 6'en in de piepkleine auto van de broer van Nimal, daar gaan onze Saree's!
Op de bruiloft maken we een grootse entree, Nimal voorop met daarachter 5 blanke meiden in Saree die amper kunnen lopen in die gewaden, haha.. De bruid is geheel in het rood, inclusief ontelbaar veel gouden glitters.. De fotograaf maakt foto's bij de supermooie bruidstaart van wel drie verdiepingen... Maar helaas, schijn bedriegt, de hele taart blijkt nep te zijn en alleen voor de foto, haha.. Er is slechts een klein stukje echte taart voor de foto's.. De gasten krijgen allemaal een gouden zakje met daarin een stukje 'taart', een soort 'Kapitein Koek'-taartje, maar dan veel zoeter. We nemen plaats aan een prachtig gedekte tafel en veel mensen komen een praatje maken (vooral met Nimal, want die kent natuurlijk iedereen). Het buffet wordt geopend en we lopen langs een lange tafel met superveel en superlekker eten, de koks staan er trots bij, wauw, dit is wel heel luxe!! We zien ook wel dat dit niet zomaar een bruiloft is.. na nog een tijdje swingen op echte 90's hits die alleen wij mee kunnen zingen en geen enkele Sri Lankaan, vertrekken we richting huis.
Halverwege de rit vraag ik Nimal of hij even kan stoppen, hij begrijpt er niets van maar luistert wel. De stof van mijn Saree zat tussen de deur en heeft dus gedeeltelijk over de grond gesleept, haha! Oeps, nog even wennen..

dinsdag 21-10 – Van de superdeluxe bruiloft vandaag weer heel wat anders. Nimal helpt via de IRSD een weduwe-vrouw die samen met haar 10-jarige zoontje en haar moeder op het platteland woont. Ze krijgt van de IRSD een zak met 5kg mais en een heleboel mensen, waaronder wij, komen haar helpen om dit op haar land te zaaien. Het is simpel maar wel zwaar werk; steeds bukken en staan in de brandende zon. Zelfs de Sri Lankanen vinden het erg warm. Na een aar uur hard doorwerken van iedereen is het hele land gevuld met mais. De vrouw is ons zo dankbaar dat ze breekt als wij haar succes wensen met de oogst. Heel bijzonder en indrukwekkend om mee te maken.

Woensdag 22-10 en donderdag 23-10 – In de ochtend vertrekken we naar Mihinthalle om te gaan zwemmen!rond 15u gaan we even lunchen in het hotel daarnaast. Opeens komt er een klein blank (maar toch erg gebruind) meisje binnen; Anne!!!! Superbijzonder om haar en Martine hier te ontmoeten en bij te kletsen, we zijn gewoon samen in Sri Lanka!! We lopen naar onze slaapplek, waar eigenlijk voor slechts drie personen slaapplek is. Ach ja, een matrasje erbij en met z'n 3en in een tweepersoons bed en we hebben een heuse pyamaparty! We kletsen nog lang door maar vallen uiteindelijk in slaap.
Om 5u gaat de wekker en we zingen 'lang zal ze leven' voor Anouk haar verjaardag! Zo duf als maar kan neemt Anouk de felicitaties in ontvangst. We frissen ons op en vertrekken naar Mihinthale hill. Het regenseizoen is nu echt begonnen en we starten in de regen aan de (wel hele mooie) klim! Hele brede grijze trappen met korte tredes naar boven zijn bezaaid met witte bloemetjes, een heel mooi effect. Kronkelige bomen hangen sprookjesachtig aan beide kanten over de trappen heen. Behalve wij is er eigenlijk niemand te bekennen, hoe gaaf! Het laatste stuk moet op blote voeten, heilige grond.. We komen aan bij een tempel en links van ons is een grote witte Boedha te zien. Een monnik in het oranje leidt ons rond en vertelt over de tempel en alles wat hier te zien is. We wagen het laatste stukje naar de tempel, waar we een prachtig uitzicht hebben over de omgeving. Het is nog wat bewolkt, maar dat geeft juist wel een speciaal effect, alsof we boven de wolken zweven!
In de middag gaan we terug naar Anuradhapura met de bus, lachen!! Het ritje van ca 30 minuten kost ons zo'n 30Rupee pp, zo'n 16 eurocent. Beter dan het dure OV in Nederland ;) En bovendien veel gezelliger!
In de middag bakken we pannenkoeken en trakteert Anouk in het Girls Home op ijs. Feest! In de avond komt Sameere draaien op Anouk haar feestje en met een glaasje cola en wat chips is het toch heel gezellig, haha..

Zondag gingen Anne en ik met onze eigen driver en een ander mannetje shoppen! Anne en Martine zijn zo gul om de meiden in het Girls Home wat extra's te geven. We gaan op jacht voor mooie spiegels en voor een fietspomp (kadootje voor Nimal!). Daarnaast gaat een weduwe-vrouwtje 37 nieuwe bednetten/klamboes maken voor het Girls Home, waardoor zij ook weer inkomen heeft voor haar en haar dochtertje.. Een win-win situatie dus! Heel mooi en bijzonder dat zij dit willen doen!
Vandaag (dindsdag) hebben we de spiegels opgehangen in het Girls Home, wat een feest! De meiden vonden het prachtig, zichzelf bekijken, lachen, gekke bekken trekken... Supermooi om te zien. Vrijdag zijn alle bednetten klaar en kunnen we die gaan ophangen, foto's zullen uiteraard volgen :)

Martine is ondertussen weer in Nederland, Anne is richting het zuiden gegaan om nog een paar dagen te surfen en wij hebben weer een slag gemaakt met het onderzoek... Nog even een paar weken knallen en dan kunnen we hopelijk wat rustige weekjes inplannen om te gaan reizen en nog veel meer van dit prachtige land te gaan zien, ik-wil-nog-lang-niet-naar-huis!